Mijn peuter is op moment van schrijven net 2 jaar geworden. Dit jaar zal ze nog weinig meekrijgen van het hele sinterklaasfeest. Maar vanaf volgend jaar wordt dit wel anders. Wij hebben besloten om haar direct vanaf het begin te vertellen dat Sinterklaas een leuk feest is, maar dat het niet echt is.

Doen alsof

Er zijn voor mij verschillende redenen geweest om uiteindelijk tot dit besluit te komen. Laat ik allereerst voorop stellen dat ik niet tegen het sinterklaasfeest ben. Het lijkt mij ontzettend leuk om volgend jaar met haar de intocht te kijken en om pakjesavond te vieren.

Maar we zullen haar wel vertellen dat Sinterklaas een fictief figuur is. We doen allemaal alsof hij echt bestaat, maar eigenlijk is het een soort spel. Ze kan vervolgens zelf kiezen of ze echt in hem wil geloven of dat ze ook doet alsof het echt is. Voor kinderen blijft het net zo magisch en spannend.

Montessori en sinterklaas

Ik volg grotendeels de montessori filosofie. Ik wil dat ze leert over de wereld om haar heen, dat ze kennis maakt met de echte wereld en het verschil ervaart tussen wat echt en fictief is.

Sinterklaas maakt deel uit van een fantasiewereld en is niet echt. Het voelt voor mij raar om haar dan hierin wel te laten geloven. Zeker nu haar persoonlijkheid en karakter duidelijker naar voren komt.

Het is een gevoelig meisje en ik kan me zo voorstellen dat ze het anders heel spannend gaat vinden. Een piet die op het dak klimt en ’s nachts binnensluipt om iets in je schoen te doen. Of dat als je stout bent, je mee moet in de zak terug naar Spanje… Ik wil dat ze zich veilig voelt.

Verschillen in cadeaus

Ik heb jaren als leerkracht in de onderbouw gewerkt en ook hier heb ik gezien wat voor invloed het heeft op kinderen. Er was in de maand november/december veel onrust, kinderen konden niet slapen, er waren conflicten, teleurstellingen etc.

Ik werkte op een school met een gemengd publiek. Het is moeilijk om als leerkracht uit te leggen waarom Sinterklaas bij het ene kind wel komt en bij het andere kind niet. Of dat het ene kind vier cadeaus krijgt en het andere kind twee.

Ook kreeg ik vaak de vraag van kinderen ‘bestaat Sinterklaas echt?’ Dit vond ik zo lastig. Ik wilde de pret niet bederven (Ik zei altijd: ‘Dat moet je aan je vader of moeder vragen’), maar eigenlijk wilde ik de spanning van het kind wegnemen.

Het blijft een leuk feest

Dit wil ik mijn eigen dochter niet aandoen. Ze mag vanaf het begin weten dat het een leuk spel is en dat papa en mama de cadeaus kopen. Ze hoeft zich niet zenuwachtig te maken of ze wel lief genoeg is geweest. Alleen een gezonde spanning over de cadeaus die ze krijgt. 😉

En ik weet zeker dat ze er net als elk ander kind enorm van zal gaan genieten. Bij jonge kinderen lopen fantasie en werkelijkheid nog door elkaar heen. Ook als ze weten dat sinterklaas niet echt is, dan zullen ze doen alsof het wel echt is. En dat is natuurlijk prima!

Net als dat kinderen doktertje of moedertje spelen, kunnen ze ook sinterklaasje spelen. Het blijft een magische en gezellige tijd, of de kinderen nou wel of niet de waarheid kennen.

Hoe denk jij erover? Ik ben heel benieuwd!